Vanuit zijn raam kijkt Max naar het verjaardagsfeest van zijn populaire overbuurmeisje Lisa. Het lijkt een komen en gaan van vrolijke, zorgeloze gasten. Max vindt zichzelf lelijk en knappe mensen begrijpen niet hoe dat voelt. Het maakt Max ontzettend boos. Op Lisa, op zijn moeder, op de meisjes die hem niet zien staan en op de jongens die wél gezien worden door die meisjes. Max is boos op iedereen en de hele wereld: “Zelfs de acteur die me speelt wil mij niet zijn. Zo onaantrekkelijk ben ik, zo lelijk. En waarom heb ik eigenlijk geen seks?”

Choreograaf Dalton Jansen vertaalde de emoties van Max naar hedendaagse moves. Op het ritme van de opzwepende beats van muzikant Xander Vrienten gaat het bloed sneller stromen.