Het project is een fotoserie van verhalen over hoop en veerkracht en toont de manieren waarop mondelinge overleveringen, tradities en codetaal ons een inkijk geven in de jaren van slavernij en in Suriname de periode erna. Het gaat ook over hoe deze culturele erfenis transformeert in nieuwe tradities.
Voorbeelden van verschillende codetalen zijn de gevouwen hoofddoeken genaamd ‘angisa’, verhalen over de spin Anansi, werkliederen en plantenkunde. Deze verhalen en tradities, meestal doorgegeven van Afrika tot Suriname, en van generatie op generatie, stelden tot slaafgemaakten in staat hun gedachten te delen zonder dat de slavenhouder wist wat er bedoeld werd. Dit zijn verschillende manieren van hoop en veerkracht die gebruikt zijn tijdens en na deze periode. Het was een manier om culturele betekenis te creëren en je sterker te voelen.
Michelle Piergoelam is een fotograaf die visuele verhalen creëert op basis van culturele mythen, dromen en herinneringen. Foto’s waarin culturele tradities, verhalen en landschappen met elkaar verweven zijn. Ze maakt bewust gebruik van inheemse verhalen om het culturele belang ervan te benadrukken en als getuigenis van onderbelichte cultuur en geschiedenis.
